Paul – Wat een sportiviteit toch, afgelopen vrijdag liep ik de Lightrun van de Kustmarathon en vandaag zat ik bijna 30 kilometer op de racefiets. Wat een feest! Maar wel een nat feest!
De herfst is er nu toch echt en dus was ik bij beide sportieve buien ook de dupe van andere buien… en dus… Kletsnat!
Het was zo mooi, onze zomer en nazomer, lekker weer, graadje of twintig en ineens… wind, regen… Herfst! Ik vind het een van de mooiere seizoenen, alles verandert sterk en het weerbeeld is vaak lekker onstuimig!
Stormpje hier, buitje daar! Zo was het zoals ik eerder schreef ook bij de Lightrun, zo maar ineens een rood vlekje op de Buienradar.
Kleintje maar hoor, een stipje aan de horizon maar wel goed voor bijna 45 minuten plensbuien. Gister, was het prachtig weer en de ideale dag voor een strandwandeling. Een zonnetje en een beetje wind, lekker! Dat is op de foto’s ook wel te zien.
Helaas werkte de natuur niet helemaal in ons voordeel want de oudste boef werd twee keer in zijn arm geprikt door een wesp. Twee keer door dezelfde weps welteverstaan.
Je mag er denk ik vanuit gaan dat deze wesp echt zijn dag niet had, de eerste die hij tegenkwam, kreeg de volle laag. Zonde voor onze jongen, die was de pineut van een onwillekeurige aanval.
Gelukkig was het met een beetje Nestosyl, een ijsje en een verrassingsei een heel eind over! Kon dat maar met alle problemen in de wereld, geef IS een ijsje en trakteer elkaar in Syrie op een kindersurprise. Niet te moeilijk over doen, zou je denken.
Maar goed, van regen en wind de ene dag naar een mooi zonnetje de andere… Wat zou het weer vandaag dan doen? Opzich was het best oke, tot ik in mijn hardlooptenue, tijdelijk omgedoopt tot fietstenue, beneden kwam. Regen wat de klok slaat!
Ik had om 09:00 afgesproken om met vriend en overbuurman C. te gaan racefietsen, maar met regen en wind… Tja!
Na kort overleg via Whatsapp toch maar besloten een poging te wagen, wie weet wordt het nog droog! Winterjasje aan, lange broek en niet te veel bij nadenken.
Veel tijd om er over te denken was er ook niet, binnen 10 minuten waren we allebei toch wel doorweekt. Via de zeedijk achter Ritthem fietsten we langs de grijze Westerschelde, grote buien dreven boven zee en boven het binnenland zag het er al niet veel beter uit.
Op deze heenweg hadden we de wind, kracht 6, in de rug. Eenmaal voorbij het water gingen we naar Arnemuiden. Vanwege de daar nog geldende zondagsrust was het rustig en zijn we er vlot doorheen gefietst om door de polder naar gehucht Kleverskerke te rijden. Ik moet zeggen dat hier een daar een “PAS OP SLIK” bordje best kon… Er lag veel blubber op de weg afkomstig van de tractoren en oogstmachines.
Na Kleverskerke was het onvermijdelijk windhappen. De ventilator stond recht tegenover ons en dus was het een flink stukkie ploeteren in de wind. Ter compensatie brak de zon door. Dat was dan weer aardig!
Uiteindelijk overleef je tegenwind ook wel en dus kwamen we aan in Middelburg waar het weer begon te regenen. Onze schoenen… trouwens, al onze kleding was nat en aardig bespat met blubber.
Zodoende begon het best fris te worden. Laten we elkaar geen mietje noemen, maar op zondagmorgen met regen, windkracht zes en 11 graden fietsen… Dat raak het beste paard een keer beu!
Deze paarden zaten aardig dicht bij dat punt, dat het wel genoeg is! Zodoende gingen we langs de buitenwijken van Middelburg door de polder, waar we het laatste stukje tegenwind voor de spreekwoordelijke kiezen kregen terug naar thuishaven Oost-Souburg.
29 kilometer achter de rug en een warme douche verder was het een lekker rondje maar mag het de volgende keer iets droger zijn, dank u!
Ik denk dat de bikkels van de wandelmarathon het hier wel mee eens zijn!
