Een nacht uit het leven van … Een ouder met jonge kinderen.
Een nacht uit het leven van mij, om specifieker te zijn.
Voordat ik moeder werd, wat ik heel graag wilde en waar ik nog steeds heel blij mee ben – laat ik dat vooropstellen, had ik nooit kunnen inschatten hoe het mijn leven zou veranderen. Toen ik nog jong en kinderloos was, dacht ik wel eens dat ik moe was. Nu kan ik daarover alleen maar zeggen ‘HA-HA-HA’!
Serieus, ik was toen misschien moe, tegenwoordig ken ik een hele nieuwe dimensie van moe. Een alles omvattend moe zijn, van je tenen tot je kruin, omdat je al ruim 2,5 jaar geen nacht meer fatsoenlijk slaapt. Hoort erbij hè, tropenjaren zijn het en je krijgt er zo veel voor terug. Klopt allemaal hoor, echt, maar ik koop er dus geen slaap voor.
Vanochtend reed ik naar mijn werk, omdat ik de sleutel van de bus na gebruik had meegenomen en dus even terug moest brengen, kom ik er daar achter dat ik m’n huissleutel vergeten ben… Vervolgens sta ik in de rij voor de kassa bij de Albert Heijn, pak alvast mijn portomenee en sta zo een tijdje voor me uit te staren. Totdat ik omlaag kijk en zie dat ik in werkelijkheid een luier-etui vast heb. Ok, daar kan je dus niet mee betalen En dat is wat slaapgebrek met je doet, je krijgt niet alleen wallen, een ietwat prikkelbaar humeur en een belabberde weerstand, ook vergeetachtigheid is aan de orde van de dag. Soms vind ik het serieus een wonder dat ik nog functioneer!
Maar goed, ‘een nacht uit het leven van’ heet deze blog. Komt ie:
En ja, ik weet dat het om 19.00 uur officieel nog geen nacht is, maar voor mij dus wel
19.05 uur: Yes, gelukt, na een lange werkdag, hectisch eetmoment, douchen, pyjama’s aan en de hele mikmak, liggen beide mannen in hun eigen bed. (Manlief heeft avonddienst, dus deze shift is alleen voor mij.) Dat ging redelijk voorspoedig.
19.50 uur: Ook ik lig, gedoucht en wel, op bed. Vroeg? Tja, je moet ergens je slaap vandaan halen.
20.05 uur: Gehuil uit de kamer van de oudste, dat begint al weer lekker. Hij ligt andersom in z’n bed en is z’n speen kwijt. Ok, dat is snel opgelost.
20.25 uur: Nu is t paniek, wederom de oudste. Weet niet wat er is, maar hij heeft t niet breed. Grote knuffels, slokje water en muziek aan en ik kruip weer terug in mn eigen bed. Ik val als een blok in slaap.
22.04 uur: Ik schrik wakker, de jongste huilt… Aaarg, ik sliep net! Maar ok, honger denk ik, dus hij krijgt een flesje. Rond 22.30 vallen we allebei weer in slaap.
23.45 uur: Manlief komt uit z’n werk. Ik krijg er een ‘hoi liefje’ uit en ben meteen weer vertrokken.
01.40 uur: Aaaah, baby huilt weer. Neeee, ik wil er niet uit!! Ik… Zzzzz…. Oh hij huilt nog… Zzzzz. Ben zo moe dat ik weer in slaap val, de kleine man gelukkig ook.
Ergens rond 03.00 uur: Ik schrik wakker van manlief die uit bed springt en gehuil uit kamer van de oudste. Ok, hij gaat, ik kan weer slapen.
05.14 uur: Gebonk op de deur, het is oudste. ‘Mamaaaaaa’. Nee schatje, nog heel even in je bed, het is nog geen tijd. Maar ik weet al hoe laat het is…
05.28 uur: Jawel, de oudste is het beu. Ok, je mag bij papa en mama in bed. (Papa kruipt nog even in t logeerbed, die heeft straks weer nachtdienst en kan dus wel wat extra slaap gebruiken). Ik kan het daadwerkelijk beginnen van de dag nog even uitstellen door t boefje wat filmpjes te laten kijken op mijn telefoon. (Of dit pedagogisch verantwoord is, daar zijn de meningen vast over verdeeld )
06.14 uur: De jongste wordt wakker en zet het meteen op een krijsen (honger natuurlijk!). Jiha, de dag is begonnen!
En, of je t nu gelooft of niet, dit was voor ons dus eigenlijk best een aardige nacht.
Nou, hoop dat jullie beter sliepen vannacht
Fijne dag! X Kim
