Paul – De Eagles zongen er in 1975 al over… One of these nights, one of these crazy, crazy nights. Al twijfel ik of ik hetzelfde bedoel als meneer Eagles.
De “crazy nights” waar ik op doel zijn ongeveer twee en een half jaar geleden begonnen en vallen niet geheel toevalligerwijs aardig samen met de geboorte van ons eerste kindje.
Vroeger, toen de slogan “you’re young and you want wat” nog op mij van toepassing was sliep ik wel eens slecht, van 00:30 tot 06:00 ofzo, nou, als dat een paar dagen aanhield dan moest ik wel even bijslapen om de rest van de week een beetje toonbaar te zijn.
Als je kinderen krijgt, laat ik het wat specifieker zeggen, kinderen die niet of slecht slapen, kom je in een stroomversnelling van slapeloze nachten waarin je zeker één keer maar vaker nog tussen de 5 en 15 keer per nacht wakker bent om vervolgens tussen 04:00 en 05:30 aan de dag te beginnen, wat een ramp!
En niemand die mij kan vertellen wanneer deze kwelling voorbij is. Wat alle uitgeslapen types wel kunnen vertellen is; wacht maar tot ze 16 zijn, dan lig je weer wakker omdat ze op stap gaan. Há há, humor van de bovenste plank! Laat er geen misverstand over bestaan, mijn kindjes hebben mijn leven verrijkt zoals niks dat ooit gedaan heeft maar het hoofdstuk slapeloosheid heb ik voor aanvang van mijn rol als papa verkeerd danwel niet ingeschat.
Nooit had ik kunnen voorzien dat het leven met kinderen zo allesomvattend is. Want eerlijk is eerlijk, als een papa of mama je verteld dat je leven compleet verandert als je kinderen krijgt zeg je; ja, dat kan ik me voorstellen. Maar dat kun je niet, niet totdat je zelf kinderen mag krijgen. Pas dan ervaar je de impact van het ouderschap op je leven. Qua liefde, lol, pret, knuffels en geluk maar ook qua slapeloosheid, twijfels en onzekerheid.
En jullie? Jullie hebben zeker kindjes die lekker van 19:00 tot pak ‘m beet 08:30 slapen sinds ze twee weken oud zijn?!
